Alanus (engjlli) vjen tek unë. Ai thotë: "Të gjitha lavdet e jenë Krishtit."
"Sot në vendin tuaj, qytetarët përkujtojnë të vdekurit duke vizituar varrezat dhe dekoruar vendevarre me flamuj, lule dhe tjerë. Por çka kam ardhur ta tregojë ju duhet të ndryshojë perspektivën e të gjithëve në lidhje me jetën pasvdekjes, nese hyjnë në këtë shikim i Purgatorit me zemra të sinqerta."
Pastaj ai më çoi, mistikisht, përgjatë një rrugice që dukej si e mbuluar me breshkë. Ne u ngjitemi pak dhe ai ma thotë të qej në krah të tij në brinjë të një shkëmbi. Ai bëri lëvizje me dorën duke treguar, dhe poshtë ne ishte një kanion i madh. Në fund janë flakët e mëdha. Dukej si njerëz në silueta që ngjiten dhe bien në këto flamuj. Janë tërheqjet e fortë për falje dhe thirrjet e dhimbjes, por kjo nuk lehtëson vuajtjen.
Alanus thotë, "Këtë janë shpirtrat me nevojë më të madhe për lutje dhe flijim. Kjo është pjesa më e ulët e Purgatorit--pjesën që është afër Ferrit vetëm. Shumë vuajnë këtu, sepse asnjë nuk luten për ta. Ata u konsideruan si 'mirë'--disa edhe 'shenjtë'--gjatë jetës së tyre, por ishte gjithmonë një maskë. Shumë priftërinë janë midis ktyre shpirtrave të varfër, sepse ata nuk ishin besnik ndaj parimeve të Kishës."
"Kanë atyre që u gënjuan për tjerë dhe i shkatërruan reputacionet e tyre. Këtë janë ato." Ai ma tregoi shpirtra që kishin plumb të lëngshëm i hedhur në gojën e tyre. Ajo digjet holla përmes qafës së tyre por nuk ndalon. Në një shkallë rreth këtij zjarri janë shumë engjëjt--më tepër se sa mund ta numroj. Alanus thotë, "Këtë janë engjllt e mbrojtjes të këtyre shpirtrave të varfër që po pastrohen në këtë nivel. Në mes të gjithë kësaj vuajtjeje, prova më e madhe e shpirtrave është ndarja nga Zoti."
Unë pa shpirtra që dukej si mishi i tyre po shkrihej. Kjo ishte edhe ajo e pavdekur. Alanus tha, "Këtë janë ata të cilëve u ndanën mëkatet e trurit."
Ne lëvduam për t'u parë nivelin tjetër. Dukej si diçka si ujë i hedhur mbi zjarrin, kështu që flamujt ishin më të vegjël--jo aq intensiv. Alanus tha, "Gjaku dhe uji nga Anë e Jezusit vazhdon të rrjedhën mbi shpirtrat në këtë nivel." Shpirtra vuajnin, por gjithçka vuajtja dukej më
e ngjashme, dhe për një arsye të caktuar, shpirtërat dukeshin më të bashkuar. Ata kishin dorët e ngritura drejt një hapjeje. Duke dukur se luten për falje. Alanus mua tha, "Ata vuajnë intensisht sepse nuk janë në Praniën e Zotit."
U zhvendosëm tek diçka që dukej si një zonë shumë më mirë. Këtë shpirtra dukeshin më të ngjashme me njerëz, por ishin gri. Alanus tha, "Këta janë ata më afër Parajsës. Ata janë gati të pastrohen plotësisht. U nevojiten mundësi një Mëshirë, ose një rosari; mundësi një Zoti i Naltë për t'u futur në kënaqësi eterne."
"Prandaj, dekorimi i varreve nuk është ajo që shpirtrat e vdekur të gjatë kërkojnë. Shumë kalojnë shekuj të tjerë në Purgatori, sepse të dashurit e tyre mendojnë se janë në Parajsë. Nëse lutemi dhe sakrifikojmë për këto shpirtra të shtrenjtë, ata do na ndihmojnë tashmë dhe në orën e vdekjes sone."
"Bëni e ditur."