Piątek, 18 października 2002 roku

Kiedy szedłem ku kaplicy, Jezus i Maryja powitali mnie na ścieżce. Jezus rzekł: "Patrz, Matko, wierzę, że ona czyni dobry uczyn." Błogosławiona Matka tylko uśmiechnęła się i kiwnęła głową.

W kaplicy pojawił się Jezus. Powiedział: "Jestem twoim Jezusem, narodzonym w ciele. Żadnego dobrego uczynu, żadnego słowa miłosierdzia lub myśli pełnej miłości opartych na Świętej Miłości nie pozostawię bez nagrody od Mnie. Nigdy nie zapomnę o żadnej myśli, słowie czy uczynku pochodzących ze Świętej Miłości. Takie rzeczy przechowuję w swoim Świątym Sercu zawsze."

"Gdy dusza przyjdzie do Mnie na sąd, widzę wszystko, co on dokonał ze Świętej Miłości i wszystko, czego nie dokonał z motywu miłosierdzia. Jego życie odgrywa się jak książka opowieści. Wszystkie jego grzechy były wadami Świętej Miłości. Jeśli szukał Mojej Łaski, są przebaczone i zapomniane na zawsze."

"Ale jego miłosierne dokonania będą przez Mnie pamiętane na wieki."