Het waren enkele maanden geleden dat Onze Lieve Vrouw voor het laatst was verschenen in Itapiranga. Zoals zij mij had gevraagd, boden wij God drie maanden lang het offer aan om haar niet te zien. Ik huilde veel, want de pijn die ik voelde in mijn hart door haar niet te zien, was erg groot.
Niemand kan deze pijn begrijpen en hoe duur dit mij gekost heeft. Soms stond ik 's ochtends vroeg op om naar het altaar in de woonkamer thuis te gaan en voor haar beeld in tranen uit te barsten. Ik vroeg hem om kracht om Gods wil te doen en om te gaan waar hij mij had gevraagd om dit offer aan te bieden voor het heil en de bekeering van zielen. De pijn die ik voelde, was een beetje alsof je de pijn van de verdorvenen in de hel kon proeven: nooit meer Gods mooie aanzien te zien en Zijn aanwezigheid te missen. Ik leed om veel zielen te redden van het pad dat naar de hel leidt, want anders zouden veel zielen nog erger lijden dan ik nu lijdde in de eeuwige vlammen ver weg van God en Zijn licht.
Na de door God bepaalde tijd was het mij door een binnenste locutie bekendgemaakt, volgens Gods beslissing, dat ik naar een bepaald kerkhof in de stad moest gaan, voor het graf van Broeder Michelangelo, om te bidden voor de zielen in het vagevuur en zijn tussenkomst bij God aan te vragen voor de verwezenlijking van Onze Lieve Vrouws plannen en voor een bepaalde beweging.
Aangekomen op dit kerkhof, begonnen mijn twee vrienden en ik met het bidden van het rozenkransgebed. Aan het einde van de laatste mysterie, zohield, kon ik weer het mooie aanzien van Onze Lieve Vrouw zien, die aan mij verschenen was samen met mijn broer Quirino, die links van haar stond en
Broeder Michael, die rechts van haar stond. Zij beide zagen er mooi uit naast Onze Lieve Vrouw, maar zij had een grotere schoonheid die niet met woorden te beschrijven is of zich voor te stellen valt. Met Haar moeders en liefdevolle blik zei de Heilige Maagd tot mij,
Mijn kinderen, bid altijd voor de zielen in het vagevuur, want het is een daad van barmhartigheid om te bidden voor de overledenen, omdat God wenscht dat allen met Hem verenigd zijn in de heerlijkheid van het paradijs. Komt altijd hier naar deze plaats (kerkhof) om te bidden voor de meest noodlijdende en verlaten zielen. Onthoud dat Ik dit aan jullie geleerd heb in Itapiranga. Ziet hoe veel zielen gered zijn door jullie gebeden...
In dat ogenblik verschenen er naast en achter Onze Lieve Vrouw een groot aantal zielen die waren gered dankzij onze gebeden, maar ook alleen omdat zij op dat moment daar in dit kerkhof was verschenen. Dit tafereel was erg mooi. Alle zielen waren blij en droegen witte gewaden. Onze Lieve Vrouw zei:
Leef mijn berichten. Als je luistert en leeft alles wat ik je heb geleerd, dan vind je en loop je snel op het pad van heiligheid en door heiligheid te leven, aan het einde van jullie levens zult u direct vanuit deze wereld naar de hemel worden overgebracht, zonder door het vagevuur te gaan. Ik bedank je voor jouw aanwezigheid en voor jouw gebeden.
Mijn zoon, ik dank je voor je antwoord op mijn oproep. Weet dat na dit bezoek van mij, ik weer zal komen op 15 september, de dag waarop mijn smarten worden herdacht en nagedacht. Ik kom om jullie enkele geheimen uit Mijn Hart te vertellen. Wacht op mijn bezoek! Van deze plaats zegene ik je en alle mensheid: in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.