De verschijningen van Onze Lieve Vrouw in Ghiaie di Bonate
1944, Ghiaie di Bonate, Italië
De Kiezels van Bonate
Korte inleiding op de plaats waar Onze Lieve Vrouw verscheen aan het kleine Adelaide Roncalli
Het parochie Ghiaie di Bonate bevindt zich in het bisdom van Bergamo, ongeveer tien kilometer van de hoofdstad. Het is te bereiken vanaf Milaan en Brescia in ongeveer een uur over de snelweg, afslaan bij de tolpoort Capriate en rijdt richting Ponte San Pietro. Bij de rotonde van Bonate Sopra, na de tankstation, neem rechtsaf en ga naar beneden richting Ghiaie di Bonate. Enkele bochten in de straten van het dorpje en je komt aan bij de plaats van de verschijningen van 1944 waar ter herinnering een kapel is opgericht.
Ghiaie di Bonate dankt zijn naam aan het grindige terrein van de Brembo-rivier. Het is een frazione van Bonate Sopra en, voor een klein deel, van Presezzo. Kerkelijk gezien is het sinds 1921 een parochie; Ghiaie di Bonate werd burgerlijk erkend, na vele geschillen, op 29 maart 1944, de avond voorafgaand aan de verschijningen. Het is de enige parochie in het bisdom gewijd aan de Heilige Familie.
Il Torchio is een sub-frazione van Ghiaie dat een groepje huizen omvat verspreid bij Brembo, tussen een uitgestrekt veld en een conifeerplantage, gedomineerd door het Isola-plateau dat dienstdeed als amphitheater voor de enorme menigten die er tijdens de verschijningen naartoe stroomden. Inderdaad, van 13 mei tot 31 juli 1944, kwamen meer dan drie miljoen pelgrims in dit kleine dorpje van Bergamo aan, golven mensen die vooral te voet of met andere middelen kwamen, hun leven riskeerend vanwege de continue bombardementen en machinegeweervuur.
De Tweede Wereldoorlog trof Italië met rouw en vernieling. De mensen leefden in angst en ontberingen van elke soort en de droom van vrede leek onbereikbaar. Toen alles verloren leek voor Italië en de wereld, toen de Paus risico liep te worden gedeporteerd naar Duitsland, werd hoop hernieuwd door een wonder. In dit kleine dorpje, onbekend bij de wereld, in het late namiddag van 13 mei 1944, verscheen Onze Lieve Vrouw aan een zevenjarige meid.
Net zoals zij deed te Fatima op 13 mei 1917 tijdens de Eerste Wereldoorlog, koos Onze Lieve Vrouw opnieuw 13 mei om haar boodschappen van hoop en vrede aan de wereld uit te brengen, die door de Tweede Wereldoorlog was verscheurd.
De verschijningen van Ghiaie di Bonate werden "Het epiloog van Fatima" genoemd.
Adelaide Roncalli
Korte biografische inleiding over Adelaide Roncalli
In 1944 woonde de familie Roncalli op Torchio, een voorstad van Ghiaie di Bonate Sopra. De familie bestond uit een zoon Luigi en zeven dochters: Caterina, Vittoria, Maria, Adelaide, Palmina, Annunziata en Romana (en Federica die in jonge leeftijd overleed). Vader Enrico had het boerenleven opgegeven en werkte als arbeider in een lokale fabriek. Zijn moeder Anna Gamba, een huisvrouw, moest haar talrijke kinderen met zorgvuldige geduld grootbrengen.
Adelaide was toen zeven jaar oud. Ze werd geboren op 23 april 1937 om 11 uur 's ochtends in Torchio en gedoopt op 25 april door de parochiepriester, Don Cesare Vitale. Ze bezocht groep één; zij was een gewoon kind, vol gezondheid en levendigheid, ze hield van spelen.
Tot die namiddag van 13 mei 1944, toen de Heilige Familie aan haar verscheen, gaf er niets aan dat haar naam niet alleen de grenzen van Italië zou overschrijden, maar ook die van Europa.
Terwijl de wereld brandde in de vlammen van haat en wapens en de oorlog nooit te eindigen leek, koos Onze Lieve Vrouw, moeder van eenheid en koningin van vrede, een jong meisje uit Bonate, Adelaide Roncalli, om haar boodschappen aan de wereld te brengen. Ze verscheen aan haar gedurende dertien dagen in twee cycli: de eerste van 13 tot 21 mei, de tweede van 28 tot 31 mei.
Onze Lieve Vrouw zei tegen haar:
"Je zult veel lijden, maar wees niet droevig want daarna kom je met me naar de hemel." "In dit dal van ware smarten zal je een klein martelaar zijn..." Maar Adelaide was te jong om direct het gewicht van deze woorden in te schatten. Na de verschijningen werd ze geïsoleerd, bedreigd, bang en psychologisch gemarteld, zozeer dat iemand uiteindelijk op 15 september 1945 een geschreven herroeping uit haar wist los te praten die als een kei zou drukken op het erkenningproces van de verschijningen.
Op 12 juli 1946 ontkende ze de aan haar opgelegde herroeping en bevestigde in schriftelijk de waarheid van de verschijningen, maar helaas had dit niet het gewenste resultaat want op 30 april 1948 vaardigde de bisschop van Bergamo, Monsignor Bernareggi, het decreet "non consta" uit dat elke vorm van devotie aan Onze Lieve Vrouw verbiedt die vereerd wordt zoals ze verscheen in Ghiaie di Bonate.
Hier en daar verplaatst tegen haar wil en onbekend bij haar ouders, tegengewerkt, bespot en belachelijk gemaakt, droeg Adelaide haar kruis ver van huis.
Toen ze vijftien werd, stelde de bisschop haar toe om te treden tot de Sacramentine Zusters van Bergamo. Toen de bisschop overleed, lukte het iemand een bevel te krijgen om haar uit het klooster te zetten, waardoor zij gedwongen was afscheid te nemen van de roeping die Maria voor haar had geopenbaard. Deze afstand bracht haar veel lijden en kostte haar een lange ziekte.
Elke tienermeid zou door zo'n gebeurtenis vernietigd zijn, maar Adelaide was sterk en herstelde zich. Moe van het wachten op de deur van het klooster die weer open ging, besloot ze te trouwen en verhuisde naar Milaan waar zij met offerbereidheid zorg droeg voor zieken. Jaren gingen voorbij en Adelaide bleef gesloten in de stilte die haar door haar superieuren was opgelegd.
Ten slotte, gebruik makend van de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie over het recht op informatie, voelde Adelaide zich bevrijd van de verboden die aan haar waren opgelegd en besloot ze plechtig en officieel, voor een notaris, de waarheid van de verschijningen opnieuw te bevestigen.
Nu is Adelaide Roncalli, de visionair van Ghiaie, niet meer. Getroffen door een ongeneeslijke ziekte, stierf ze om drie uur 's ochtends op zondag 24 augustus 2014. Ze leefde in absolute geheimhouding, ver weg van de schijnwerpers, in gehoorzaamheid aan de Kerk en bovenal zonder wrok tegenover diegenen die haar pijn en grote droefheid toebrachten.
De 13 Verschijningen van Onze Lieve Vrouw
De Eerste Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Zaterdag 13 mei 1944, 18:00
Aanwezigheid: Adelaide en enkele meisjes
Visie: De Heilige Familie
Op die late namiddag van 13 mei 1944 ging de zevenjarige Adelaide Roncalli bloemen plukken, zoals vlierbloemen en margrietjes langs het pad dat naast het dennenbos naar beneden loopt om ze voor een beeld van Onze Lieve Vrouw neer te leggen.
Met haar op enige afstand waren haar zesjarige zus Palmina en enkele vriendinnen.
Uit Adelaide's notitieboek:
'Ik ging bloemen plukken voor de Madonna die halverwege de trap naar mijn kamer in huis staat. Ik had margrietjes geplukt en ze in een karretje gelegd dat mijn vader gemaakt had. Ik zag een mooie vlierbloem, maar hij zat te hoog om hem te kunnen plukken. Terwijl ik ervan genoot, zag ik een gouden punt van boven af dalen die geleidelijk naar de grond toe kwam en hoe dichterbij het kwam des te groter het werd en in het zag ik de aanwezigheid van een mooie Vrouw met het Kind Jezus op haar arm en aan haar linkerzijde Sint-Jozef. De drie personen waren omgeven door drie ovale lichtkringen en bleven zwevend in de ruimte niet ver van de draadjes van licht. De Vrouw, mooi en majestueus, droeg een wit kleed en een blauwe mantel; aan haar rechterarm had ze het rozenkranskroon samengesteld uit witte kralen; op haar blote voeten hadden twee witte rozen staan. Het kleed rondom haar hals was afgewerkt met parels, allemaal gelijk gebonden in goud in de vorm van een halssnoer. De kringen die de drie personen omringden waren lichtend met schakeringen van gouden licht. Aanvankelijk had ik angst en probeerde weg te rennen, maar de Vrouw roepte me aan met een zachte stem zeggend: "Loop niet weg want Ik ben Onze Lieve Vrouw!" Zo stopte ik en keek haar aan, maar met een gevoel van angst. Onze Lieve Vrouw keek me aan, voegde dan toe: "Je moet goed zijn, gehoorzaam, respectvol tegen je buurman en eerlijk: bid goed en kom terug naar deze plaats voor negen avonden altijd om dezelfde tijd". Onze Lieve Vrouw keek me enkele ogenblikken aan, verliet dan langzaamaan de plek zonder zich van mij af te keren. Ik keken tot een wittig wolk ze uit mijn zicht nam. Het Kind Jezus en Sint-Jozef spraken niet; zij keerden alleen naar mij met een vriendelijke uiting".
Zoals Adelaide in extase zag, riepen haar vrienden haar aan en schudden haar zonder succes, zodat haar zus Palmina, onder de indruk, liep om het te vertellen aan haar moeder dat Adelaide staand dood was. Langzaam herstellend van haar extase, deed Adelaide haar vriendinnen weten dat ze Onze Lieve Vrouw gezien had, maar zij sprak er niet over in haar gezin, zodat de maaltijd rustig plaatsvond. Haar vrienden deden het wel en zo begon het gerucht zich rondom het dorp te verspreiden.'
De Tweede Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Zondag 14 mei 1944, 18:00
Aanwezigheid: Adelaide, enkele meisjes en een jongen
Visie: De Heilige Familie
Uit Adelaides notitieboek:
'I was bij het oratorium met mijn vrienden, maar om zes uur voelde ik een groot verlangen om te rennen naar de plaats waar Onze Lieve Vrouw mij had uitgenodigd. Ik vertrok haastig met enkele van mijn vrienden; toen we de plek bereikten, keek ik instinctief omhoog en zag twee witte duiven voorbijvliegen, dan hogerop zag ik het lichtpunt naderen en duidelijk en majestueus de figuur van de Heilige Familie schetsen.
Aanvankelijk glimlachten ze naar mij toe, daarna herhaalde Onze Lieve Vrouw aan mij wat zij gisteren had gezegd: "Je moet goed, gehoorzaam, oprecht zijn en goed bidden, respectvol tegenover je buurman. Tussen je veertiende en vijftiende jaar zult u een Zuster van het Sacrament worden. Je zult veel lijden, maar huil niet, want daarna komt u met mij naar de Hemel!" Vervolgens liep ze langzaam weg en verdween zoals zij de vorige nacht had gedaan.
Ik voelde zoveel vreugde in mijn hart over Onze Lieve Vrouws korte woorden, en het herinnering aan haar zoete aanwezigheid was duidelijk en precies in mijn geest. Ik keerde met mijn vrienden terug naar het oratorium; op halfweg ontmoetten we een goede jongen die me vraagde. Toen ik zei dat ik Onze Lieve Vrouw had gezien, zei hij, bekommerd: "Probeer nog eens te gaan kijken of zij weer aan je verschijnt en vraag haar of ik priester kan worden door mij aan haar toe te wijden." Ik keerde haastig terug naar de plek en keek omhoog in de hemel, hopend dat Onze Lieve Vrouw zou terugkeren. Inderdaad verscheen na enkele minuten het mooie aanzien van Onze Lieve Vrouw weer, aan wie ik Candido's verlangen uitlegde, die aanwezig was bij haar nieuwe bezoek. Met een zachte, moederlijke stem antwoordde zij mij: "Ja, hij zal missionaris-priester worden volgens mijn Heilig Hart, wanneer de oorlog voorbij is." Na het zeggen van deze woorden verdween ze langzaam.
Aan het einde van de visie voelde ik de jongen aan mijn schort trekken en bekommerd vroeg hij me wat Onze Lieve Vrouw had geantwoord. Toen ik Onze Lieve Vrouws woorden herhaalde, liep hij blij om zijn moeder te vertellen. Ik keerde met mijn vrienden naar huis terug en in mijn hart voelde ik een grote vreugde. Voor het verlaten zei Onze Lieve Vrouw mij om nog eens zeven avonden terug te keren.
Adelaide duurde niet lang om de waarheid van de tweede profetie te ervaren. Inderdaad die avond, in het gezin, werd zij hard aangeklaagd. Vader A. Tentori schrijft dat bij deze verschijning Onze Lieve Vrouw Candido's roeping "waarvoor ze glimlachte" bevestigde, maar dan gaf Adelaide een klein kreet en verstopte haar gezicht in haar handen, zonder te willen uitleggen waarom. Ze wist waarschijnlijk van het lijden dat deze roeping aan haar vriend zou kosten. Tegenwoordig zijn de nieuws over de verschijningen de grenzen van Ghiaie di Bonate gepasseerd.'
De Derde Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Maandag 15 mei 1944, 18:00
Aanwezigheid: Adelaide, 2 vrienden en ongeveer honderd mensen
Visie: De Heilige Familie (helderder dan gewoonlijk)
Uit Adelaides notitieboek:
Kort voor zes uur arriveerde ik met mijn gezellinnen: Itala Corna en Giulia Marcolini op de plaats van de verschijningen: Het duurde me lang om daar te komen omdat de weg vol was. De lichtpunt, voorafgegaan door twee kleine duiven, verscheen en naderde traag terwijl het de Heilige Familie helderder dan gewoonlijk manifesteerde. De helderblauwe ogen van het Kind Jezus trokken in deze verschijning mijn aandacht op een bijzondere manier. Het kleedje dat Hem tot aan Zijn voeten bedekte, was glanzend roze met kleine gouden sterretjes erop. Onze Lieve Vrouw droeg een lichtblauwe jurk met een zeer lang wit sluier die van haar hoofd afhing. Kleine sterren vormden een gloed om het gezicht van Onze Lieve Vrouw; op Haar voeten stonden de twee rozen en tussen Haar samengevouwen handen was er het rosarium.
Veel mensen hadden mij aangeraden Omze Lieve Vrouw te vragen om hun kinderen genezing te schenken en haar te vragen wanneer vrede zou komen. Ik vertelde Onze Lieve Vrouw alles en zij antwoordde: "Zeg hen dat als ze willen dat hun kinderen worden genezen, ze boete moeten doen, veel bidden en bepaalde zonden vermijden. Als de mannen boete doen, eindigt de oorlog in twee maanden; anders duurt het minder dan twee jaar." Ze bidde ongeveer tien rozenkransen met me, daarna verdwenen zij langzaam tot ze waren verdwenen.
Van de golven van mensen die erna kwamen, werd gedacht dat ze al het gebed en boete hadden gedaan wat Onze Lieve Vrouw had gevraagd en men dacht dat de oorlog binnen twee maanden zou eindigen. In plaats daarvan, twee maanden na die 15 mei, op donderdag 20 juli, was er een aanslag op Hitler die het begin van het verval van Duitsland en zijn daaropvolgende nederlaag veroorzaakte. De oorlog duurde nog tot de zomer van 1945 met de geleidelijke stillegging van vijandelijkheden. Onze Lieve Vrouw had precies voorspeld: "een beetje minder dan twee jaar".'
De Vierde Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Dinsdag 16 mei 1944, 18:00 uur
Aantal aanwezig: Ruim 150 mensen
Visie: De Heilige Familie
In de namiddag ging Adelaide naar het oratorium waar zij door Zuster Concetta werd ondervraagd over de verschijningen. Adelaide onthulde onder andere dat Onze Lieve Vrouws aankomst altijd voorafging aan het vliegen van twee kleine witte vogeltjes en dat de Maagd met haar sprak in het Bergamot dialect. Het meisje keerde thuis terug op tijd maar moest er veel om vragen zodat zij naar afspraak om 18:00 uur kon gaan met Onze Lieve Vrouw.
Uit Adelaide's notitieboek:
'In deze verschijning moest ik er hard op aandringen om op tijd te zijn bij mijn afspraak, want de mensen die mijn huis bezochten wilden me ervan overtuigen dat het vijf uur was terwijl ik in mijn hart voelde dat het de tijd was die Onze Lieve Vrouw mij had gegeven. Op mijn aandringen om mee te gaan nam een man me op zijn armen en bracht me naar de plaats van de verschijningen. Net als op de andere avonden verscheen de lichtpunt, voorafgegaan door de kleine duiven, en Onze Lieve Vrouw met het Kind Jezus en Sint-Jozef manifesteerden zich opnieuw. Hun kleding was hetzelfde als de vorige dag.
Onze Lieve Vrouw glimlachte naar mij en zei dan met een droevig gezicht: "Zo veel moeders hebben hun kinderen in nood door hun ernstige zonden; laat hen stoppen met zondigen en de kinderen zal worden genezen." Ik vroeg om een extern teken om het verlangen van de mensen te bevredigen. Ze antwoordde me: "Dat komt ook op zijn tijd. Bid voor de arme zondaars die de gebeden van de kinderen nodig hebben." Zo zeggend, ging ze weg en verdween.'
Het Vijfde Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Woensdag 17 mei 1944, 18:00
Bezoekers: Ruim 3000 mensen
Visie: De Zalige Maagd met acht kleine engeltjes
Die dag was het laatste keer dat Adelaide de basisschool van Ghiaie di Bonate bezocht. De leraar vroeg haar over de verschijningen en Adelaides verhaal klonk overtuigend. Bij thuiskomst werd Adelaide naar haar kamer geleid door haar moeder, die huilend om de waarheid over de verschijningen vraagde. Adelaide bevestigde.'
Uit Adelaides notitieboek:
'Op het gebruikelijke tijdstip ging ik naar de plaats van de verschijningen. De twee duiven gingen voorop aan de heldere vlek en Onze Lieve Vrouw verscheen gekleed in rood met een groen mantel dat een lange sleur had. Rondom de drie cirkels van licht stonden acht kleine engeltjes, afwisselend gekleed in blauw en roze, allemaal onder Onze Lieve Vrouwen ellebogen, in een halve cirkel. Zodra ik Onze Lieve Vrouw zag, sprak ze direct met mij en vertelde me een geheim dat aan de bisschop en de paus moest worden onthuld met deze woorden: "Vertel de bisschop en de paus het geheim dat ik je toevertrouwd heb... Ik raad je aan om te doen wat ik je zeg, maar vertel het niemand anders." Vervolgens verdween ze langzaam.'
Drie dagen later, op 20 mei, werd Adelaide naar de bisschop gebracht om hem het geheim te onthullen. Wat was er zo belangrijk aan dat geheim dat de bisschop, halverwege juni 1944, speciaal naar Gandino ging, waar het meisje verbleef, om het nogmaals van haar te horen?
Adelaide werd in 1949 naar Rome begeleid en ontvangen door Paus Pius XII, aan wie ze het geheim onthulde dat Onze Lieve Vrouw haar op 17 mei 1944 had verteld.
Het Zesde Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Donderdag 18 mei 1944, 18:00
Feest van de Hemelvaart
Bezoekers: Ruim 7000 mensen
Visie: De Zalige Maagd met acht kleine engeltjes
De menigte groeide snel in Ghiaie di Bonate. Iedereen wilde het meisje zien en er was grote zorg voor haar veiligheid. Een Romeinse sergeant hielp de kleine groep om naar de plaats van de verschijningen te komen.'
Uit Adelaides notitieboek:
'Tijdens de rede dacht ik aan Onze Lieve Vrouw en om vijf uur ging ik iets eten om op tijd te zijn bij de plaats van de verschijningen. De bezoek van Onze Lieve Vrouw werd voorafgegaan door twee duiven. De Maagd was gekleed in rood met een groene mantel, nog steeds omringd door kleine engeltjes zoals gisteren.'
Onze Lieve Vrouw glimlachte me toe en herhaalde vervolgens driemaal deze woorden: "Gebed en boete" . Daarna voegde ze eraan toe: "Bid voor de arme, meest halsstarrige zondaars die op dit moment sterven en mijn Hart doorboren."
Veel mensen hadden me aangeraden Onze Lieve Vrouw te vragen welk gebed ze het meest beval. Ik drukte deze wens aan haar uit en zij antwoordde: "Het gebed dat ik het meest beval is de Weesgegroet." Na dit gezegd te hebben, verdween Onze Lieve Vrouw langzaam.'
De Zevende Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Vrijdag 19 mei 1944, 18:00 uur
Bezoekers: Ruim 10.000 mensen
Visie: De Heilige Familie
Op die dag brachten ze kaarten van de gelovigen met hun smachten aan Onze Lieve Vrouw naar de plaats van de verschijningen. Er was een grote menigte en Adelaide kwam moeizaam op de plek. Vanaf die avond was er altijd een arts, Dr. Eliana Maggi, in de buurt van het meisje aanwezig.'
Uit Adelaides notitieboek:
'Net als alle andere avonden ging ik naar mijn plek waar een granieten steen was geplaatst waarop ik tijdens de verschijningen klom. Ik zag het heldere licht en in hem de aanwezigheid van de Heilige Familie. Onze Lieve Vrouw droeg een sluier en een blauwe jurk. Een wit sjaal omvatte haar heupen; ze had rozen op haar voeten en een kroon in haar handen. Het Kind Jezus was nog steeds gekleed in roze met gouden sterren en zijn kleine handjes samengevoegd. Zijn gezicht was serene, bijna glimlachend. Sint-Jozef was serene maar niet glimlachend; hij was gekleed in bruin, van zijn schouders hing een stuk bruine stof in de vorm van een mantel en in zijn rechterhand hield hij een stok met een bloeiende lelie. De kleine engeltjes waren nog steeds aanwezig.'
Onze Lieve Vrouw keek me glimlachend aan, maar ik was de eerste die sprak en zei haar het verlangen van velen met deze woorden: "Onze Lieve Vrouw, de mensen hebben me verteld om u te vragen of hun zieke kinderen echt hierheen gebracht moeten worden om genezen."
Met een hemelse stem antwoordde Ze mij: "Nee, het is niet nodig dat iedereen hier komt, wie kan komen zal komen en volgens hun offerten zullen ze genezen of blijven ziek, maar zij mogen geen ernstigere zonden meer begaan." Ik smeekte haar om een wonder te verrichten zodat de mensen in haar woorden zouden geloven. Ze antwoordde mij: "Ze zullen ook komen, velen zullen zich bekeren en ik zal door de Kerk erkend worden." Daarna voegde ze ernstig toe: "Beschouw deze woorden iedere dag van je leven, neem moed in al je lijden. Je zult me weer zien op het uur van je dood, ik zal je onder mijn mantel houden en naar de hemel brengen." '
De Achtste Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Zaterdag 20 mei 1944, 18:00
Aantal bezoekers: Ongeveer 30.000 mensen
Visie: De Heilige Familie
Adelaide, vergezeld door de parochiepriester don Cesare Vitali en haar nicht Maria, ging naar Bergamo om de bisschop te bezoeken en hem het geheim dat ze van Onze Lieve Vrouw had ontvangen vertellen. De nicht vertelde de bisschop over de aankondiging die Adelaide deed van een wonder dat zou plaatsvinden aan het einde van de eerste cyclus van verschijningen.
Die avond stond er bij Ghiaie een grote menigte te wachten op Adelaide.
Uit Adelaides notitieboek:
'Net als alle andere avonden ging ik naar de steen om te wachten op het dierbare Meisje. De Heilige Familie verscheen opnieuw en Onze Lieve Vrouw zei tegen mij: "Morgens zal dit voor de laatste keer zijn dat ik met je praat, en dan laat ik je goed nadenken over wat ik je verteld heb gedurende zeven dagen. Probeer het goed te begrijpen want als je ouder wordt, zult u er veel van hebben nodig als je mijn wilt zijn. Na deze zeven dagen zal ik nog vier keer terugkomen." Haar stem was zo harmonisch en mooi dat hoewel ik me erg inspande om het na te bootsen, ik nooit slaagde.
Net als in Fátima, waren er ook bij Ghiaie hemelse verschijnselen die nog nooit eerder waargenomen werden.
Dr. Eliana Maggi getuigde op 16 januari 1946 voor de Bisschoppelijke Commissie: "Die zaterdag was een regenachtige dag. Bij het begin van de verschijning kwam er een zonneschijn over het hoofdje van het kind. Ik hief mijn ogen en zag een kruisvormige scheur in de hemel en een regen van gouden en zilveren puntjes, gedurende één of twee minuten, en iedereen roept om een wonder."
Don Luigi Cortesi schreef over de zonverschijnselen die avond:
"Sommigen merkten een vreemd lichtstraal op dat het kind intensief verlichtte en weerkaatste op de omringende gezichten. Anderen zagen de zon in de vorm van een kruis; anderen zagen de zonneschijf dwarrelend ronddraaien in een cirkel niet groter dan half een meter. In de lagere lagen van de atmosfeer, zagen ze regens van gouden sterren, kleine gele wolken in de vorm van donuts, zo dicht en zo dichtbij dat sommigen probeerden ermee te grijpen met hun handen. Op de handen en gezichten van de toeschouwers verschenen de meest uiteenlopende kleuren, met een overvloed aan geel; fosforescente handen werden gezien, lichtkogels in de vorm van hosties...'
De Negende Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Zondag 21 mei 1944, 18:00
Aantal bezoekers: Ongeveer 200.000 mensen
Visie: De Heilige Familie
De verschijning van die zondag was de laatste van de eerste cyclus. Sinds 's ochtends stroomde een menselijke vloed naar Ghiaie di Bonate. Er werd een solide omheining rond het plaatsje van de verschijnselen voorbereid en in de namiddag plaatsten enkele vrijwilligers verschillende zieke mensen daar. Tijdens de verschijning onderging Adelaide talrijke tests door de aanwezige artsen.
Uit Adelaides notitieboek:
Dit verschijning werd eveneens voorafgegaan door duiven en op de heldere plek manifesteerde zich het Heilige Gezin gekleed zoals gisteren in het midden van een kerk. Richting de hoofdingang stonden: een donkergrijze ezel, een wit schaap, een hond met wittig vacht met bruine vlekken en een paard van de gebruikelijke bruine kleur. Alle vier de dieren knielden en bewoogden hun mond als ze bidden leken. Ploteling stond het paard op en ging, dicht langs Onze-Lieve-Vrouws schouders heen, door de open deur naar buiten en liep over de enige weg die leidde naar een veld met lelies, maar hij had geen tijd om zo veel te vertrappen als hij wilde want Sint-Jozef volgde hem op en bracht hem terug. Zo snel Sint-Jozef het paard zag probeerde het zich dicht bij de muur die het veld van lelies omsloot te verstoppen. Hier liet hij zich met dociliteit meenemen en begeleid door Sint-Jozef keerde hij naar de kerk terug waar hij knielde en zijn gebed hervatte.
Die dag verklaarde ik dit feit alleen maar door te zeggen dat het paard een slechte persoon was die de goede wilde vernietigen. Nu kan ik beter uitleggen welke gevoelens in mij werden gewekt door deze visie. In het paard zag ik een trots en boosaardig mens, hechtend naar dominantie, die het gebed verlaten had en de lelies van dat mooie veld wilde vernietigen door ze te vertrappen en hun versheid en eenvoudige witheid heimelijk te vernielen.
Het is op te merken dat terwijl het paard in dat veld aan het slachten was, toonde hij een gevoel van kwaadaardigheid omdat hij probeerde niet gezien te worden. Toen het paard Sint-Jozef zag die hem wilde oppakken, verliet hij de stille schade en probeerde zich dicht bij de muur van het veld te verstoppen. Toen Sint-Jozef dichterbij kwam keek hij naar hem met een zoete tuchtigende blik en leidde hem terug naar het huis van gebed. Terwijl het paard de schade aandeed, onderbraken de andere dieren hun gebed niet.
De vier dieren stellen vier onmisbare deugden voor om een Heilige Familie te vormen. Het paard of leider die nooit zijn gebed mag verlaten want ver van het is hij alleen maar in staat tot wanorde en vernieling. Verwerp geduld, trouw, nederigheid en stilte zoals vertrouwd afgebeeld in de symbolische dieren. In deze visie sprak niemand en langzaam verdween alles.
N.B.. De bijzondere vlekken van het haren van de hond zijn een beeldspraak voor de familiegetrouwheid zo verpest. De open deur van de tempel is een beeldspraak voor de vrijheid die God aan elke schepsel geeft."
Die avond vonden indrukwekkende zonneverschijnselen plaats in Ghiaie di Bonate en Lombardije.
Veel waren de getuigenissen van mensen die ter plaatse en in de nabijgelegen steden aanwezig waren. Rond zes uur kwam de zon uit de wolken, draaide duizelig om zichzelf heen en projiceerde in alle richtingen stralen van geel, groen, rood, blauw, paars licht dat de wolken, velden, bomen en menigte mensen kleurde. Na enkele minuten stopte de zon om meteen weer met dezelfde verschijnselen door te gaan. Veel mensen merkten op dat het schijfje wit als een host was geworden, de wolken leken lager over de mensen heen te hangen. Sommigen waarnamen in de lucht een rozenkranskroon, anderen een majestueuze figuur van een Dame met een slepend mantel. Anderen, van veraf, zagen het gezicht van Onze-Lieve-Vrouw omtrekt door de zon. Van Bergamo uit observeerden veel getuigen hoe de zon bleek werd en alle kleuren van de iris afgaf die hij in elke richting werpelde en merkten een groot band geel licht met intense helderheid dat rechtstreeks vanaf het bovenste deel van de hemel neerkwam op Ghiaie.
De Tiende Verschijning van Onze-Lieve-Vrouw
Zondag 28 mei 1944, 18:00
Aanwezigheid: Ongeveer 300.000 mensen
Visioen: De Heilige Maagd met twee heiligen aan haar zijde
Adelaide bracht de week door in een vruchtbaar teruggetrokken verblijf, in Bergamo, bij de Ursulinen om zich voor te bereiden op haar Eerste Communie. Veel pelgrims, aangedreven door grote geloofsijver, kwamen aan in Ghiaie di Bonate. Het nieuws van wonderbare genezingen had zich verspreid. Het was Pinksteren. Adelaide ontving haar Eerste Communie en werd teruggebracht naar Bergamo door de zusters. Ze keerde 's avonds laat terug naar de plaats der verschijningen.
Uit Adelaides notitieboek:
'Vandaag maakte ik mijn Eerste Communie. Net als op de andere avonden, werd ik naar de plaats der verschijningen gebracht en verscheen weer het heldere vlekje dat Onze Lieve Vrouw toonde met de kleine engeltjes en twee heiligen aan haar zijde. Onze Lieve Vrouw zei tegen mij: "Bid voor de halsstarrige zondaars die mijn hart doen lijden omdat ze niet over het sterven nadenken. Bid ook voor de Heilige Vader, want hij doet moeilijke tijden door. Hij wordt misbruikt door velen en er worden pogingen tot zijn leven gedaan. Ik zal hem beschermen en hij zal het Vaticaan niet verlaten. Vrede zal niet lang op zich laten wachten, maar mijn hart verlangt naar die wereldvrede waarin iedereen elkaar als broeders liefheeft. Alleen zo zal de Paus minder te lijden hebben."
Onze Lieve Vrouw hield in haar handen twee zwarte duiven die het verband symboliseren dat echtgenoten moeten hebben om heilige gezinnen te vormen onder Onze Lieve Vrouwen's toezicht. Het leert ook nog steeds dat er geen heilig gezin kan zijn zonder vertrouwenvol te leven in Onze Lieve Vrouwen's moederlijke handen.
Onze Lieve Vrouw onthulde me niet de namen van die twee heiligen die ze aan haar zijde had. Alleen door interne inspiratie kreeg ik een heldere intuïtie over hun namen: Sint-Mattheus en Sint-Judas. De naam Judas roept bij mij een droevig herinnering op omdat, ook al onbedoeld, ik Onze Lieve Vrouw verraadde. In deze verschijning zie ik de uitstekende liefdadigheid van Onze Lieve Vrouw die door mij Heilige Judas te tonen wilde waarschuwen en me voorzichtig maken in de proeven die ik zou tegenkomen om haar moederlijke en zeker woord te bevestigen dat helaas niet kon standhouden. In mijn hart voel ik het gewicht van mijn grote fout, maar hoewel ik Judas de verrader nabeleefde, wil ik me nog steeds heilig maken door voorbeeld van Heilige Judas een apostel en martelaar te zijn uit liefde voor Jezus en Onze Lieve Vrouw. Sint-Mattheus inspireert in mijn hart vertrouwen op redding omdat hij ook, een zondaar, Jezus volgde en een apostel werd van Zijn naam.
De twee heiligen droegen paars met een bruine mantel. Onze Lieve Vrouw droeg rood met een groene mantel; op haar voorhoofd was een diadeem in de vorm van een kroon bezet met kleine lichtgevende parels van verschillende kleuren. Voor het vertrekkeerde ze haar blik naar de twee heiligen, en verdween dan langzaam.'
Het fenomeen van de zon herhaalde zich en werd niet alleen in Ghiaie gezien maar ook op plaatsen die ver uit elkaar lagen.
Uit het parochiebulletin van Tavernola, gedateerd juni 1944, lezen we: "Om precies zes uur 's avonds was er een afname van zonlicht begeleid door een flits als plotseling onweer, duidelijk waargenomen eerst door enkele petanque-spelers. Terwijl ze naar de zon keken, zagen ze groen, dan helderrood, daarna goudgeel en bovendien draaide het op zichzelf duizelig. Bij dat spectacle stroomden mensen de straten in...". Later bleek uit openbaringen van SS-generaal Karl Wolf in Italië dat de Paus ernstig in gevaar was voor deportatie en dat Rome risico liep om een tweede Stalingrad te worden.
De Elfde Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Maandag 29 mei 1944, 18:32
Bezoekers: Ruim 300.000 mensen
Visie: Onze Lieve Vrouw met de kleine engelen
Op die maandag kwam er ook een grote toestroom van mensen naar de plaats van de verschijningen. De stroom zieke en gehandicapte mensen was zo indrukwekkend bij Ghiaie di Bonate dat het nodig was om een speciale dienst in te richten met vrijwilligers, verpleegsters, artsen en ambulances. Er waren zo veel wonderbaarlijke genezingen op de plaats dat het bisdom van Bergamo een speciaal kantoor instelde voor rituele onderzoeken.
Uit Adelaide's notitieboek:
'Tijdens deze verschijning verscheen Onze Lieve Vrouw met de kleine engelen, gekleed in rood met een groen mantel en haar manifestatie werd voorafgegaan door twee duiven en het lichtpunt. In haar handen had ze nog steeds de twee duiven met donkere veren en op haar arm de rosariestralen.
Onze Lieve Vrouw glimlachte naar mij toe en zei: "De zieke die genezen willen, moeten meer vertrouwen hebben en hun lijden heiligen als ze de hemel willen bereiken. Als ze dit niet doen, krijgen ze geen beloning en worden zij streng gestraft. Ik hoop dat allen die mijn woorden kennen, zich inspannen om de hemel te verdienen. Diegenen die zonder klagte lijdend zullen van mij en mijn Zoon alles verkrijgen wat ze vragen. Bid veel voor hen wier zielen ziek zijn; mijn Zoon Jezus stierf aan het kruis om hen te redden. Veel mensen begrijpen deze woorden van mij niet, en daarom lijd ik."
Terwijl Onze Lieve Vrouw haar hand naar haar mond bracht om me een kus toe te sturen met duim en wijsvinger samengevoegd, vlogen de twee kleine duiven rondom Haar en begeleidden Onze Lieve Vrouw terwijl Ze langzaam wegging.'
De Twaalfde Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Dinsdag 30 mei 1944, 18:50
Bezoekers: Ruim 250.000 mensen
Visie: Onze Lieve Vrouw met de kleine engelen
Die dag was het erg mooi weer. Naast de hitte en vermoeidheid, was het moeilijk om de druk van de menigte te dragen die angstig tegen de hek drukte.
Uit Adelaide's notitieboek:
'Tijdens deze verschijning verscheen Onze Lieve Vrouw aan mij gekleed in roze met een wit sluier. Ze had de donkere duiven niet in haar handen en rondom Haar waren alleen de kleine engelen.'
Met een glimlach die meer dan moederlijk was, zei zij tegen mij: "Lieve kind, jij bent mijn alles, maar hoewel jij mijn hart zo dierbaar bent, zal ik je morgen in dit dal van tranen en pijn achterlaten. Je zult me weer zien op het uur van jouw dood en omhuld door mijn mantel zal ik je naar de hemel brengen. Met jou zal ik ook diegenen mee nemen die jij begrijpen en lijden."
Ze zegende af en vertrok sneller dan op andere avonden.'
De Dertiende Verschijning van Onze Lieve Vrouw
Woensdag 31 mei 1944, 20:00
Aantal bezoekers: Ruim 350.000 mensen
Visie: De Heilige Familie
De toestroom van pelgrims uit alle windstreken bleef onafgebroken door de nacht heen, zodat de autoriteiten erg bezorgd waren over de openbare orde. Er wordt geschat dat zo'n 90.000 mensen kwamen uit Piëmont, velen te voet. Die middag brandde de zon fel en het volk was enorm. Rond half zeven 's avonds werd Adelaide door een commissaris naar de plaats van de verschijningen gedragen. Adelaide voelde hevige pijnen in haar buik. De artsen raadpleegden elkaar. Ondanks haar lijden kon niemand haar overhalen om thuis te gaan. Plotseling stond ze moeizaam op en begon te bidden. Na enige tijd zei zij met vastbeslotenheid, "Nu komt ze!" Ze liet een diepe zucht horen en haar ogen werden helder en stralend. De Heilige Familie was er.
Uit Adelaide's notitieboek:
'Onze Lieve Vrouw verscheen op deze dag om acht uur 's avonds. Ze droeg hetzelfde als bij de eerste verschijning. Ze glimlachte, maar het was niet haar mooie glimlach zoals op de andere avonden, maar haar stem was zacht.'
Ze zei tegen mij: "Lieve kind, ik ben jammer om je te moeten verlaten, maar mijn uur is voorbij. Wees niet ontmoedigd als jij me een tijdje niet ziet. Denk na over wat ik jou verteld heb; op het uur van jouw dood zal ik weer komen. In dit dal van ware droefheid zult jij een klein martelaar zijn. Wees niet ontmoedigd, want ik wens mijn triomf spoedig te zien. Bid voor de Paus en zeg hem om zich te haasten omdat ik iedereen in deze plaats genadig wil behandelen. Wat ook van mij wordt gevraagd zal ik bij mijn Zoon bemiddelen. Ik zal jouw beloning zijn als je martelaarschap vrolijk is. Deze woorden van mij zullen jou troosten in jouw proef. Draag alles met geduld opdat jij met me naar het Paradijs komt. Diegenen die jou vrijwillig laten lijden, komen niet in de hemel tenzij ze eerst hebben hersteld en diep berouw getoond hebben. Wees vrolijk, want we zullen elkaar weerzien, klein martelaar."
Ik voelde een zoete en zachte kus op mijn voorhoofd neerzakken, daarna verdween ze zoals op andere avonden.
N.B.. Elke bezoek van Onze Lieve Vrouw werd voorafgegaan door de twee witte duiven. De Maagd had altijd witte rozen aan haar voeten.'
Ook op 31 mei werd het zonneverschijnsel waargenomen zowel in Ghiaie als elders. Er vonden ook die dag veel genezingen plaats.
Onze Lieve Vrouw aan Edson Glauber
Op 11 juni 1997 citeerde de Zalige Moeder aan Edson en zijn moeder de verschijningen van het Heilige Gezin in Ghiaie di Bonate in Noord-Italië tijdens de jaren veertig, waarvan Edson aanvankelijk helemaal niets wist. Ze zei:
“Lieve kinderen, toen ik verschenen was in Ghiaie di Bonate met Jezus en Sint-Jozef, wilde ik jullie laten zien dat de gehele wereld later een grote liefde zou moeten hebben voor het Meest Kuise Hart van Sint-Jozef en voor het Heilige Gezin. Want Satan zal de gezinnen op dit einde der tijden zeer diep aanvallen en ze verwoesten. Maar ik kom weer, brengende de genaden van God, Onze Heer, om deze te schenken aan alle gezinnen die het meest behoefte hebben aan goddelijke bescherming.”