Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012
Γιορτή του Ροζαρίου.
Η Παναγία μιλάει μετά την Αγία Τριδεντινή Θυσία στην κλινική του νοσοκομείου στο Γκόττινγκεν μέσω του όργανου και κόρης της Άννα, η οποία πάσχει τις πιο σοβαρές θυσίες εξίσωσης και μπορεί να επαναληφθεί το μήνυμα μόνο με ψιθύρισμα.
Στο όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Σήμερα, την 19η Κυριακή μετά τη Πεντηκοστή, η γιορτή του Ροζαρίου, η Παναγία λέει λίγα λόγια.
Η Κύρια μας λέγει: Εγώ, η αγαπημένη σας μητέρα, μιλάω σε εσάς σήμερα μέσω του θέλουσα, υπακούουσα και ταπεινή όργανο και κόρη Άννα, οι αγαπητοί μου παιδιά, οι αγαπημένοι μου πιστεύοντας, οι αγαπητοί μου ακόλουθοι και μικρό ποίμνη.
Αγαπήμου μου μικρού, η Ουρανή σας Μητέρ δεν έχει ξεχάσει. Είναι μαζί σου, μόνο εσύ τραυματίζεσαι από όλες τις πλευρές επειδή δεν κατανοείταις. Αισθάνεται μόνος και εγκαταλελειμμένος. (Μκ 15:34) Δεν υπάρχει κανείς να σταθεί δίπλα σου. Δε μην είπα σε εσάς στο αρχή των αντιδράσεων και προφητείας: Θα είναι μια μέρα μόνο, επειδή ό,τι πάσχεις δεν θα κατανοηθεί. Η αποστασία των ιερέων έχει αυξηθεί. Θελούν να συνεχίσουν να κάνουν τη δική τους θέληση.
Με εσάς είναι διαφορετικό, αγαπημένο μου μικρού, από το 'Προειδοποίηση'. Περιλαμβάνει κάτι μεγαλύτερο: για την Αγία Θυσία του Γιού μου Ιησού Χριστού, που σχεδόν όλοι οι ιερείς δεν τελούν πλέον και έχουν εγκαταλείψει τον Υιό μου, συμπεριλαμβανομένων των αρχών μέχρι το κεφάλι του Αρχιπροσκυνήτου.
Σένα με περιφρονεί, αγάπη μου, γιατί γνωρίζει αυτές τις ειδήσεις και προφητείας που σου έχω μεταδώσει. Μόνο σένα είναι στο τέλος. Ως σκώληκας που πατήθηκε κάτω από τα πόδια, κείσαι στη γη. (Πρώτο Βιβλίο των Ψαλμών 22(21),2) Δεν θα σε βοηθήσουν να σηκωθείς. Δε μπορείς να καταλάβεις πόσο μακριά έχεις φτάσει. Για εβδομάδες, μέρα και νύχτα, ο Σωτήρ μέσα σου πάσχει αγωνία, την αγωνία των ωρών του Βουνού των Ελαιών (Μτ 26:56) για το Νέο Ιερατείο, ακόμα κι αν δεν το πιστεύεις. "Δεν υπάρχει τίποτα λάθος με το ιερατεία," όπως λέγεται στον μοντερνισμό. Αλλά οι πίστες λαμβάνουν ένα κομμάτι ψωμί γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι αυτές οι σακραμαγκίες των μοντερνιστών ιερέων αυξάνονται.
Και μεταξύ τους υπάρχουν πίστες που περιμένουν τον Σωτήρα με τόσο μεγάλο πόθο στα καρδιά τους. Ο Σωτής έχει έλεος για αυτά τα μικρά παιδιά και δίνει εαυτό του σε αυτούς, όχι μέσω των γιων των ιερέων. Αυτοπροσώπως τους χορηγεί το μάννα, το ψωμί του ουρανού, ώστε να συνεχίσουν να ζούνε και να μη βρίσκονται στη σκοτιά.
Σύντομα, αγάπη μου, περιβάλλεται από την βαθύτερη σκοτία γιατί κανείς δεν σένα καταλαβαίνει και δε θα σε καταλάβει. Δε μπορείς να το κάνεις. Σκέφτονται ότι σένα βοηθούν. Αλλά αυτό δεν είναι αληθινό. Λένε ότι σκέπτεσαι μόνο εαυτό σου. Πόσα ρόδαρια, αγάπη μου μικρή αγγελιοφόρος, έδωκες στη μητέρα σου σήμερα; Ένας ολόκληρος δοχείο. Όλη τη μέρα σκέφτηκας μόνο για Εμένα. Δε δίνεις εαυτό σου χρόνο. Για εβδομάδες δεν έχεις κοιμηθεί σχεδόν καθόλου. Οι άνθρωποι δε πιστεύουν ότι δεν μπορείς να ζήσεις έτσι. Ναι, όπως σκώληκας κείσαι στη γη, όπως σκώληκας που πατήθηκε. (Πρώτο Βιβλίο των Ψαλμών 22(21),7) Ο Σωτής μέσα σου πρέπει να πάσχει τρομερά.
Ως βαρύ έχει γίνει αυτό το θεατρικό του κόσμου. Ο ένας δεν τον παρακολουθεί. Τον συγκρίνουν με την προφήτιδα των τελευταίων χρόνων, η οποία έχει εντελώς διαφορετικό κήρυγμα. Η ελίτ ομάδα έχει μειωθεί πολύ, γιατί ο δρόμος είναι δύσκολος και σκληρός και γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Πιστεύουν και δεν πιστεύουν. Αγαπάνε και αγαπάνε μη αρκετά.
Αγαπημένο μου παιδί, έτσι φαίνονται τα πράγματα με το θεατρικό σου του κόσμου, που έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο. Είσαι στο τέλος και δεν ξέρεις τι να κάνεις πλέον. "Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι," λες. Ακολούθης ακόμα τις δραστηριότητές σου και κάνει όλα, όχι μόνο για να διασκεδάσεις, αλλά για να χαρίσεις ευχαρίστια στους άλλους, αλλά πάσχεις χωρίς τέλος. Ξέρεις ότι είπας ναι και είναι ακόμη πεπεισμένος για αυτό.
Αλλά οι δυνάμεις σου έχουν εξαντληθεί τόσο πολύ που νομίζετε ότι δεν μπορείτε να βγείτε από αυτήν την αδιέξοδο του εαυτού σας, της οντότητας σας. Δεν αναγνωρίζει τον εαυτό σου anymore. Η ψυχή είναι απομονωμένη. Το σώμα δεν δίνει πλέον τίποτα. Μία ασθένεια κυνηγά την άλλη και ζητάς από τον εαυτό σου: "Θελούσε ο Σωτήρας αυτό; Ναι, τόσο δύσκολη είναι η αγωνία. Πρακτικά δεν μπορείτε να φαντάσετε ότι θα αντέξετε. Αυτοί οι σκέψεις που κρατούν τον εαυτό σου απασχολημένοι. Γιατί; Because δεν μπορείς να συνεχίσετε και τίποτα δεν συμβαίνει και δεν υπάρχει βοήθεια. Τότε ο άνθρωπος είναι στο τέλος.
Και τώρα, αγαπητέ μου παιδί, ίσως πρέπει να σας αποχαιρετιστώ. Η μητέρα σου ελπίζει ότι θα βοηθηθείτε. Προσεύχετο και παρακαλούσε για εσάς, αλλά όταν το κούρδισμα σώματος είναι στο τέλος. Και αυτό είναι ο χρόνος που έχει τώρα φτάσει. Δεν μπορώ να σας πω άλλο παρά ότι η αγαπημένη μου μητέρα σας αγαπάει και ξέρω ότι έχετε κάνει όλα, αλλά δεν έχουν κατανοηθεί. Όχι μέχρι σήμερα. Και δεν βοηθάνετε πλέον.
Αγαπητή μητέρνα, έχει τελείωσει. Το γνωρίζω.
Η Παναγία: Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Δε θα ανεβείς, αγαπητέ μου παιδί. Έχουν σκέφτηκαν ότι επειδή κάνετε τόσο πολλά, παίζετε. Αντίθετα, βγάζειτε το τελευταίο σας. Δεν μπορεί να συνεχιστεί, αγαπητέ μου παιδί. Τώρα έχει φτάσει στο τέλος!
Η Παναγία με τον Χριστό μας αγαπάνε όλους και δίνουν την ευλογία τους!
Αναφορά: Καταπληκτικοί με δάκρυα ζητήσαμε τη Μακαρίου Μητέρα, κάλεσμα, ζήτημα και παρακαλούσεν να έχει έλεος στον αγαπητό της παιδί και στο δικό μας, γιατί η αποστολή του κόσμου πρέπει να συνεχιστεί. Είμαστε τόσο ανίσχυροι και αδύναμοι.
Όλα το ζωή είχε φύγει από το σώμα της Άννας. Με μεγάλα μάτια κοιτάξε ένα σημείο. Ήταν η Μακαρίου Μητέρα που την άφησε να τη δεί. Καταρρεύσε και το σώμα της έπεσε νεκρό μπροστά μας. Πιστεύαμε ότι ο θάνατός της είχε συμβεί.
Τότε ξαφνικά και απροσδόκητα συνέβη το μεγάλο θαύμα! Δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε τόσο γρήγορα. Η Άννα μας κοιτάξε για πολύ χρόνο και μπαλμπίρισε: "Δεν μπορώ να σας αφήσω μόνος μου! Ακούσα την παρακαλώ σας." Το ζωή είχε επιστρέψει. Τότε πέφτηκε στο κολύμπι μας από κόπωση.
Gloria in excelsis deodorant! Ενδοξασμένος και δοξαστεί ο Παντοκράτορας και Παντδυναμής Θεός, ο αγαπητικός πατέρας μας στον ουρανό. Μέσω της παρέμβασης της αγαπημένης μας Μητέρα και Βασίλισσας αυτό το θαύμα συνέβη. Πλήρης ευχαριστίας δοξάζουμε και ενδοξάζουμε τον Θεό και την αγαπητική μας Μήτηρα, που είχε υποσχέσει να μας κάνει ένα θαύμα για αυτήν τη μέρα του Ροσαρίου της. Γενήθηκε. Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε, ευχαριστούμε όλος ο ουρανός.
Τότε ο Ουράνιος Πατέρας είπε μέσω της Άννας ότι δεν θα υπάρχουν μήνυμα από τον ουρανό για το παρόν, μέχρι που η αγαπημένη του κόρη Άννα να αναρρώσει από την σοβαρή εξιλάσιν. Αυτή η αφωνία του Ουράνιου Πατέρα εκφράζεται επίσης μέσω της απογοητεύσεώς και αποτυχίας με τους ιερείς γιοί Του. Αυτό τον έχει ταλαιπωρήσει τόσο πολύ που δεν μπορεί να μιλήσει πλέον. Αυτό το έχει εμπιστευτεί στον αγγελιαφόρο του Άννα.