วันอาทิตย์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550

เมื่อครั้งก่อนหน้านี้ (เมารีน) ตื่นขึ้นมาเพราะอาการเคืองคอนกลางดึกประมาณ 3:30 น. ฉันคิดว่าเสียงเคืองของฉันจะทำให้สามีผมไม่สบายใจ ฉันเห็นเด็กชายหนุ่มที่งามยิ่งใหญ่ออกมาจากแสงสว่าง ฉันก็ถามตัวเองว่าเราจะป่วยอีกเท่าไร เด็กชายกล่าวว่า:

"คุณต้องเข้าใจว่าในทุกครั้งที่มีการแบกรับความเจ็บประสบกับกางเขนนั้น มีหลากหลายด้านอยู่ด้วยกัน กางเขนนั้นไม่เพียงแต่จะกระทบต่อตัวคุณเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้อื่นอีกด้วย แต่พรแห่งพระเจ้าจะติดตามมาด้วยในทุกครั้งที่มีการแบกรับความเจ็บประสบกับกางเขน"

"เป็นอย่างไรก็เหมือนว่ากางเขนนั้นสามารถเปรียบเทียบได้กับเสียงดังของรถที่มีปัญหา เสียงนั้นไม่เพียงแต่จะกระทบต่อเจ้าของรถ แต่ยังผู้คนทั่วไปที่ฟังด้วย พรแห่งพระเจ้าเป็นอย่างไรก็เหมือนน้ำมันที่ใช้ในการซ่อมเสียเสียงดังของรถ เมื่อมีพรจากพระเจ้ามากขึ้น เสียงดังนั้นก็จะหายสาบสูญ"

ฉันถามเด็กชายนั้นว่าเขาคือใคร

เขากล่าวว่า: "ผมคือเอล ดิวิโน นีญโอ - พระเยซูที่ประสูติเป็นมนุษย์" แล้วก็ไปหายสาบสูญ