یکشنبه، ۱۰ اکتبر ۱۹۹۴

ماریام با دو رنگ آبی ظاهر می‌شود. او می‌گوید: "نظارت کنید به پسر من که همیشه و حقیقتاً در تابوت‌های جهان حاضر است اگرچه کم ارزش شمرده شود. همه نیازهای شما را در حال حاضر، همچنین آینده، به قلب خیرخواهانه‌اش سپارید." اکنون ماریام گل سفید از دلش می‌بارد. "فرشته من، تو نمیبینی نعمت‌هایی که با هر آزمونی که آن‌ها را در محبت مقدس قبول کنی، شایسته‌ای. این پذیرایی صلحت است. تنها زمانی روح به خداوند مخالفت می‌کند که او آرامشی از دست بدهد. بنابراین تسلیم خشنودانه به اراده الهی خداست که برای روح عبور سریع‌تر بر راه پاکیزگی و پیشرفت در سوی کاملیت مقدس را کسب کند. من یک خوشحالی خاص را به تو زودی ارسال می‌کنم، که بعضی آنرا صلیب دانسته‌اند اما تو آنرا نعمت من تشخیص خواهی داد. بسیاری از طریق این تبدیل خواهد شد. طبیعتش را تخمین نزنید. نعمتی خود را اعلام نخواهد کرد بلکه غیرمنتظره‌ای خواهد آمد." او می‌خندد زیرا می‌داند که من توقع دارم. "در لحظهٔ حال آرام باشی."