یکشنبه، ۱۱ اکتبر ۱۹۹۳

مادونا کنار مذبح ایستاده بود و من تسبیح می‌خواندم. او با من «سلاوه پدر» را خواند. سپس گفت: «فرزندم، می‌خواهم بخشی از عشق که برای عیسی احساس کردم وقتی او در رحم من بود را به تو بگویم. این یک عشق است که همه آرزوهای دیگر را فراگرفته و اجازه نمی�یده تا راه دیگری برودید از سوی قدسیت. حضور خدا همیشه با من بود هنگامی‌که پسرم زیر دل‌ام حمل می‌کردم. بنابراین، هیچگاه توسط جزئیات کوچک دنیا نگران نبودم. در هر کس که ملاقات کردم روح را دیدم که پسرم برای آن زندگی و مرگ خواهد یافت. در عشق مقدس گیر افتاده بودم و خود نیز این عشق را پذیرفتم. اگر به این شیوه عاشقی، فرزند کوچولو، آرامش پیدا خواهی کرد و صلح را هر جا برمی‌آوری. همه باید چنین فراخوانده شوند. این عشق مقدس در پناهگاه دل‌ام بی‌داغ است.»